- ορθόπτωτος
- ὀρθόπτωτος, -ον (Α)αυτός που βρίσκεται στην ορθή, δηλ. στην ονομαστική πτώση.[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο)-* + -πτωτος (< πτῶσις), πρβλ. ομοιό-πτωτος].
Dictionary of Greek. 2013.
ορθόπτωτος
Look at other dictionaries:
ὀρθόπτωτον — ὀρθόπτωτος in the nominative case masc/fem acc sg ὀρθόπτωτος in the nominative case neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ορθ(ο)- — (I) (ΑΜ ορθ[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ορθός και προσδίδει στο β συνθετικό τη σημ. τού όρθιου, τού ίσιου, τού ευθέος, τού κάθετου (πρβλ. ορθο κέρατος, ορθο τενής, ορθό τριχος, ορθο χαίτης) ή … Dictionary of Greek
